Toch nog wat vrijwilligen...

Lieve allemaal, bereid je voor op een lang verhaal! ;) (het is misschien een beetje saai om te lezen, maar kon het niet echt korter maken, sorry! ;))

Laatste weekje Kathmandu, en die wordt nuttig besteed. :) Waar ik rond de jaarwisseling nog geen idee had van wat ik met mn laatste 2 weken aan moest, kwam de oplossing in de vorm van een contact in Lumbini. Een Australische jongen vertelde dat hij binnenkort naar Kathmandu zou gaan om vrijwilligerswerk te doen voor een organisatie die straatkinderen opvangt. Het klonk als een interessant project en ik kreeg de contactgegevens.

Eenmaal in Kathmandu ben ik langs gegaan en werd ik enthougsiast over de manier van aanpak hier. De organisatie (APC-Nepal) is een van de grootste 'goede doelen' in Nepal en houdt zich bezig met het helpen van straatkinderen in de breedste zin van het woord. Kinderen worden (letterlijk) door medewerkers van de straat geplukt, krijgen medische hulp waar nodig, onderdak en eten. De eerste 2 tot 3 maanden komen de kinderen terecht in het welkomsprogramma. Hier leren ze regels en routine (iets wat op straat compleet ontbreekt). Een aparte tak houdt zich bezig met afkicken, aangezien een deel an de kinderen verslaafd is aan lijmsnuiven (8-jarig jongentje bracht tijdens een onschuldig gebaren spelletje het gemaar 'lijm snuiven' in. Eerste confrontatie met de harde werkelijkheid voor mij... En 8 jaar is nog niet eens heel jong om lijm te snuiven). Verder wordt er tijdens de welkomsperiode uitgezocht of het kind nog familie heeft, en zo ja, in wat voor omstandigheden zj leven. Er wordt psychologische hulp aangeboden waar dat nodig is (en ik kan je zeggen, aan sommige kinderen is echt te zien dat ze beschadigd zijn). Vanaf daar wordt bekeken wat het beste vervolg voor het knid is. Er kan worden gezocht naar een gastgezin en een school. Of als de kinderen al ouder zijn, of niet naar school willen wordt er samen met ze gezocht naar een baantje.

Behalve straatkinderen worden ook kinderen uit arme gezinnen (die meestal van eht platteland naar de stad zijn gekomen, in hoop op een beter leven (maar dat valt vaak tegen)) geholpen. Naast sponsoring voor hun school is er een voor- en naschoolse opvang (BLC) met docenten die kunnen helpen met hun huiswerk. In hetzelfde gebouw kunnen ook de moeders werken aan hun ontwikkeling, door taallessen (lezen en schrijven), beroepslessen en worden er micro-kredieten aangeboden. Alles om de families en kinderen een betere toekomst te geven. Ik sprak laatst in mijn 'stamkeuken' met een Frans/Zwitsers stel, en die vertelden dat ze hier vroeger veel meer straatkinderen zegen, en dat de situatie nu lijkt verbeterd. De organisatie(s) hier lijken dus goed werk te doen. :)

Tot zover over de organisatie. Mijn werk deze week was van 11 tot 2 in het BLC helpen/ les geven. De manager was erg geinteresseerd in wat Engelse spreekvaardigheidslessen voor de kinderen, dus ik heb wat lesjes in elkaar gezet. En ik snap wat hij bedoelt. De kinderen kunnen perfect (over)schrijven en voorlezen, maar spreken is best dramatisch... :P Ik heb me maar beperkt tot wat spelletjes en kringgesprekjes met simpele zinnen. Das genoeg voor deze week. ;) Naast het BLC hielp ik om 4 uur nog een uurtje in het welkomsprogramma. Op dit moment zitten er zo'n 30 kinderen (meest jongens) waarvan er elke keer ongeveer 15 komen. Dan hebben ze een uurtje verhalen schrijven, wiskunde of tekenen/ kleuren, en op het einde wordt altijd wat leuks gedaan. Echt, dit zijn mn lievelingskinderen! Het zijn natuurlijk stoere jongens, maar het zijn zulke schatjes! ;) Ondanks hun achtergrond zijn ze vaak zo vrolijk hier, en gedreven om dingen te doen...

Als ik dit vergelijk met het vrijwilligerswerk in Jaipur lijkt dit zoveel meer zinvol... De faciliteiten zijn ook wel beter (er zijn bv. verschillende lesmethodes en boeken, en het welkomsprogramma heeft een tv) en dat scheelt natuurlijk. Maar als ik dit zie denk ik wel: waarom verbeteren ze dat in Jaipur niet? Iedereen zag dat het niet altijd soepel liep, en een paar boeken zijn niet zo duur en kunnen al een groot verschil maken. Geld moet het probleem niet zijn, als ik zie wat ik daar betaalde om te mogen werken (en hier werk ik gratis!). Kortom, ik ben veel beter te spreken over deze organistie, en voor het eerst doet het werk me echt wat... (komt ze in de laatste week van haar reis nog even mee! ;)

De laatste dagen voor ik terug kom zal ik nog wel wat laatste toeristische dingetjes doen (hoewel, morgen nog een uitje met mn jongens :)). En als ik terug ben ga ik denk ik een veiling (via facebook) houden voor de organisatie... Heb er nu al zin in. Dus houd het in de gaten! ;)

Heeel veel liefs en tot snel! :D